Kastaniety – brzmi jak narzędzie zbrodni… a to instrument perkusyjny do zabaw rytmicznych.
Pamiętacie go z przedszkola, może zerówki? Teraz udało mi się go zdobyć na jednej z wyprzedaży. I to w oryginalnym opakowaniu.
Zasady gry/zabawy były bardzo proste. Wystarczyło machać zabawką, plastikowe okrągłe elementy się poruszają i uderzają o siebie wydając dźwięki.
Nasze kastaniety pochodzą z połowy lat 80. Zabawkę wyprodukowała Spółdzielnia Rzemieślnicza Centrum z Warszawy. Czy napis na etykiecie „made in Poland” świadczy o tym, że były wysyłane do bratnich krajów?
Amerykański żołnierz zakochuje się w japońskiej aktorce teatralnej. Związek jest bardzo trudny. Jest tuż po II wojnie światowej, Amerykanie stacjonują w Japonii. Czy ich związek przetrwa?
Eh, cóż to za piękny film. Do tego Marlon Brando, Miiko Taka, Patricia Owens, James Garner. Chodzi o film „Sayonara” Joshuy Logana z 1957 r. Zresztą nagrodzony wieloma wyróżnieniami, m.in. Oscarami. Ciekawe czy choć jedna z bohaterek nosiła tam pończochy albo rajstopy Sayonara. Oto wyjątkowe, zagraniczne okazy, które ostatnio dostałem od znajomych.
Taki nylonowy okaz, ten na zdjęciu po lewej, pochodzi z Niemiec. Pewnie zdobyty w Peweksie albo przywieziony. Sayonara o dużym rozmiarze, nadawały się chyba na wyjątkowe okazje – przynajmniej tak wynika ze zdjęcia pani na opakowaniu.
Są jeszcze zapakowane, świeżutkie. Zupełnie jak drugi egzemplarz, pończochy, które mają pomocny ściągacz. Nylonowe, pierwszej jakości. Pewnie również nadają się na wyjątkowe wyjścia.
Czy były lepsze niż polskie pończochy Opolanka? Tego nie wiem, nie nosiłem. Na pewno przydawała się im repasacja. Pamiętacie punkty naprawy pończoch. Ja pamiętam panią siedzącą w rogu w sklepie Społem na moim osiedlu. Miała stanowisko, biurko, lampkę, no i podnosiła te oczka, podnosiła i podnosiła…
A wiecie co znaczyło „zarobić na pończochy”?
Odnieść sukces, przynajmniej według słownika Franka Kimono opracowanego przez Andrzeja Korzyńskiego oraz Marka Hauszylda. Pisałem o nim TUTAJ.
Stanisław Wierzbicki był mistrzem startów. Pokazał to także w swoim pierwszym wyścigu w serii Prefo. Wygrał start i to z samym Fittipaldim!
Jednak zawodnik zespołu sponsorowanego przez skierniewicki zakład Unitra Zatra już tuż za startem musiał walczyć z usterką swojego bolidu.
Fittipaldi na moment wyprzedził Wierzbickiego, ale ten wykorzystał wewnętrzną linię toru. Opóźniając hamowanie wyprzedził rywala.
Widać było, że bolid Wierzbickiego nie sprawuje się najlepiej, rzucało go po torze, ale kierowca z Katowic doskonale nadrabiał wady auta swoimi umiejętnościami i odwagą.
Jeszcze na ostatnim okrążeniu Wierzbicki prowadził. Fittipaldi był tuż za polskim kierowcą. I wtedy tragedia!
Tuż przed start-metą przednia oś w bolidzie Wierzbickiego pękła i ten cudem tylko ratuje się przed poważną kraksą. Jednak bolid staje, a Fittipaldi mija go na kilka metrów przed metą…
…może tak wyglądałby wyścig, powiedzmy w latach 70. gdyby w F1 jeździł Polak. Czy jego bolid byłby tak awaryjny? Te samochody na zdjęciu nie są łatwe w prowadzeniu. Na zakrętach trzeba zwalniać, by nie wylecieć z toru, cały czas kontrolować gaz. Robi się to za pomocą specjalnych sterowników.
Mają przycisk do regulowania prędkości. Są podłączone do toru i do transformatora. Ale ten zestaw wyścigowy, który dostałem od kolegi, ma też wersję dostępną na baterie.
Całość składa się z masy elementów. Są części trasy, elementy ogrodzenia, oznaczniki i wiele innych części. No i cały zestaw naprawczy z oponami, silnikiem itp, jak w boksie F1.
Zestaw można było powiększać i budować coraz większe tory. No właśnie, ten zestaw został zakupiony w Centralnej Składnicy Harcerskiej w Warszawie, zapewne w latach 70. Na opakowaniach są pieczątki z cenami, wahają się w okolicach kilkudziesięciu złotych.
Od lat 50. podobne składnice znajdowały się w wielu większych miastach w Polsce.
Elektryka nie jest jakaś skomplikowana, jak widać, ale i tak nie było łatwo uruchomić ten tor po wielu latach.
W zestawie jest też instrukcja, co ważne po polsku, dzięki której można dokonywać napraw, ale też zobaczyć różne ustawienia toru.
Jeszcze słowo o Prefo, czyli enerdowskiej firmie, która produkowała ten tor. Zajmowała się również m.in. modelami H0.
Firma powstała w Dreźnie, już w latach 20. XX wieku. Produkowała różne tory z różnymi samochodzikami. TUTAJ możecie poczytać więcej.
A jeszcze ciekawostka. Wiecie co to za model wyścigowego auta?
Bufet PRL 